Dekretem Prezydenckim, opublikowanym w dniu 27 maja 2015r., Wenezuela ustanowiła Atlantycką Morską Integralną Strefę Obronną, która wkracza swoim obszarem na wody terytorialne Gujany. 

Oba państwa pozostają w sporze o granice terytorialne od ponad pół wieku, jednak ustanowienie strefy, na której mogą odbywać się ćwiczenia wojskowe Wenezueli jest pierwszym działaniem tego typu w konflikcie stron. 

Działania Wenezueli  zostały potraktowane przez społeczność międzynarodową jako mające na celu odstraszenie potencjalnych inwestorów przed prowadzeniem poszukiwań złóż (w szczególności ropy naftowej) na spornym akwenie. 20 maja b.r. Esso Exploration and Production Guyana Ltd. (spółka zależna Exxon Mobil) oświadczyło, że odkryło znaczne złoża surowców ok. 200 km od wybrzeży Gujany.

Wenezuela nie pozostaje stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza i nie uznaje traktatów międzynarodowych ustalających granice mórz, a obecny kształt granic z Gujaną został ustalony Umową Arbitrażową w 1899 r.

- Michał Hubicki

Angielski High Court wypowiedział się ostatnio na temat skuteczności zapisu umownego towarzyszącego klauzuli arbitrażowej, zgodnie z którym strona dochodząca roszczeń powinna, w określonym umową terminie, przedłożyć „wszystkie dokumenty” związane ze zdarzeniem, które stoi u podstawy faktycznej roszczenia.
W rozpatrywanym stanie faktycznym właściciel statku skierował do czarterującego roszczenie o demurrage z tytułu przekroczenia czasu załadunku i rozładunku statku. Zgodnie z zapisami umowy czarteru, w takim wypadku właściciel powinien przedstawić „wszelką dokumentację prowadzoną przez osoby znajdujące się na pokładzie statku, a odnoszącą się do przebiegu czynności przeładunkowych”. Jednocześnie „czarterujący będzie uwolniony od odpowiedzialności z tytułu roszczeń o demurrage, chyba że  roszczenie zostanie przedstawione czarterującemu, wraz z całą dokumentacją odnoszącą się do każdej części roszczenia, w ciągu 90 dni od zakończenia rozładunku”.

Trybunał arbitrażowy stwierdził, że właściciel nie przedłożył całej niezbędnej dokumentacji. Pominięto bowiem dzienniki pokładowe, karty kontrolne i odręczną notatkę dotyczącą wydarzenia. Właściciel powinien już na początku postępowania przedłożyć wszystkie dokumenty dotyczące przebiegu załadunku, czego nie uczynił. Czarterujący są zatem uwolnieni od odpowiedzialności.

Właściciel zaskarżył orzeczenie arbitrażowe do angielskiego High Court of Justice. Sąd wypowiadając się w tej kwestii wskazał, że (przytoczonych powyżej) klauzul nie można traktować jako nakładających bezwzględny obowiązek przedłożenia całej dokumentacji w posiadaniu właścicieli. Chodzi tutaj o dokumenty istotne, uzasadniające elementy roszczenia. W rozpatrywanej sprawie dzienniki pokładowe oraz karty kontrolne należy za takowe uznać. Skoro tak, to roszczenie właściciela jest sprekludowane i nie może zostać zasądzone zgodnie z zapisami klauzuli.
​
Orzeczenie:
Kassiopi Maritime Co. Ltd. v Fal Shipping Co. Ltd [2015] EWHC 318

- Michał Hubicki