Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały w ważkim – jak by się wydawało – dla praktyki zagadnieniu, dotyczącym możliwości przeprowadzenia postępowania z zawezwania do próby ugodowej przed sądem powszechnym w sytuacji, w której strony uprzednio zawarły zapis na arbitraż.
W rozpatrywanym stanie faktycznym strony zawarły taki zapis jako element wielostopniowej klauzuli rozstrzygania sporów, po czym jedna z nich wystąpiła do Sądu Rejonowego z wnioskiem o zawezwanie strony przeciwnej do próby ugodowej. Zawezwany podniósł zarzut istnienia zapisu na sąd polubowny, po czym Sąd I Instancji odrzucił wniosek o zawezwanie. W związku z zażaleniem wnioskodawcy, sprawa trafiła do rozpoznania przed Sąd II Instancji. Powodem odmowy podjęcia uchwały były braki uzasadnienia wniosku Sądu II Instancji, który o podjęcie uchwały zwrócił się do SN. Sąd Najwyższy uznał, że sam Sąd I Instancji w gruncie rzeczy nie miał wątpliwości co do właściwego kierunku rozstrzygnięcia w związku z czym nie można uznać, że istnieje podstawa do podjęcia uchwały. Sam wniosek o rozstrzygnięcie zagadnienie rzeczywiście w swojej treści wskazuje, że Sąd II Instancji przyjął, że „bliższy mu jest” pogląd, (i) że przeprowadzenie postępowania pojednawczego stanowi ingerencję w sferę powierzoną sądowi polubownemu (ponieważ może prowadzić do zakończenia sporu) oraz (ii) wobec tego sąd powszechny nie może procedować gdy jedna ze stron skutecznie podniesie zarzut zapisu na arbitraż na bazie art. 1165 k.p.c. Orzeczenie: Postanowienie SN z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt III CZP 30/15 Michał Hubicki Comments are closed.
|
Michał Hubicki
Archiwum
June 2017
|